Blog: De Kraai en Het Teken van Verbinding
Vandaag voelde het als een opwelling, het is tijd! Ik ga het park in. De natuur opsnuiven. Terwijl ik daar liep, landde er precies voor mijn voeten ineens een kraai. Voor veel mensen misschien een gewone vogel, maar voor mij had het een diepere betekenis. Ik voelde het meteen! En zei: “Je bent er weer! Net als ik!”
Soms brengt het universum ons tekenen die ons even stil laten staan. Tekenen die ons eraan herinneren dat we op het juiste pad zijn, zelfs als we ons verloren voelen. Vandaag was zo’n dag voor mij. Ik voelde me niet verloren, maar voelde wel dat ik mezelf kracht moest toespreken om door te gaan met waar ik mee bezig ben.
Mijn ervaring met mijn kraai als gids
Na het overlijden van mijn moeder verscheen er een kraai in mijn leven, precies op een moment dat ik me compleet verloren voelde en niet meer wist welke keuzes ik moest maken. Mijn moeder was de levensboom binnen onze familie, de wortel die ons allen verbond. Haar overlijden voelde alsof de wortel uit de grond was getrokken, waardoor ik mezelf niet meer kon aarden. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten was verdwenen, en ik wist niet meer waar ik moest staan.
Ik stond op een kruispunt en twijfelde aan alles. Ik overwoog om mijn huis en alles wat ik kende achter te laten en naar het buitenland te verhuizen. Deze drang om te vertrekken werd versterkt door mijn terugkerende dromen over water en overstromingen, maar ook door een diepere angst voor de tijd waarin we leven. Ik wilde een huis met land, waar ik mijn eigen voedsel kon verbouwen om te overleven. Deze droom had ik al heel lang, maar vanuit een liefdevolle plek in mezelf. Nu kwam deze drang echter voort uit angst, uit de gedachte dat dit in de toekomst nodig zou zijn. Ik dacht dat ik moest vluchten, dat dit de manier was om weer veiligheid en stabiliteit te vinden in een wereld die plotseling zo onzeker voelde.
Achteraf besef ik dat het niet het idee van vertrekken was dat niet klopte, maar de reden erachter. De angst die me dreef, verwijderde me juist van mezelf. Want vanuit angst kun je geen heldere inzichten ontvangen, en dat werd me pas later duidelijk.
Ondertussen raakte ik steeds dieper verstrikt in de spirituele wereld. Wat begon als een zoektocht naar zingeving, vervreemde me uiteindelijk steeds meer van mezelf. Het voelde alsof ik van de ene vorm van hypnose (het systeem waarin we leven) in een andere was beland. Ik kon diep van binnen voelen dat dit niet de juiste weg was. Externe invloeden overstroomden me, aangereikt door anderen, waardoor ik steeds verder verwijderd raakte van mijn eigen intuïtie.
En toen verscheen de kraai.
Elke dag volgde hij me terwijl ik door het park liep. Van begin tot eind. Bij de uitgang sprong de kraai van autodak naar autodak, alsof hij me wilde herinneren aan iets belangrijks. Ik sprak tegen hem: “Ik zie je! Wat wil je me zeggen? Ik voel je en ben dankbaar!” Op een bewuste dag landde hij onverwacht op mijn hoofd, alsof hij me letterlijk wilde aarden, me naar beneden wilde brengen en me eraan wilde herinneren dat ik niet moest vluchten. Zijn poten bleven zelfs even in mijn haar hangen, als een teken dat hij me niet los zou laten. Ik voelde de energie van mijn moeder!
Ik zocht de betekenis van de kraai op en kwam uit bij deze vers:
Lucas 12:24: “Kijk naar de kraaien: ze planten geen zaden en verzamelen geen oogst; ze hebben geen opslagruimtes of schuren; God voedt ze! Jullie zijn zoveel meer waard dan vogels!” Net zoals de kraai in het vers, hoefde ik me geen zorgen te maken. Alles wat ik nodig had, was er al. Het was een kwestie van vertrouwen.
De kraai leerde me dat ik mijn kracht en balans niet moest zoeken in de voorbereiding op de toekomst of het vasthouden aan het verleden, maar in mezelf, in het nu. Het was niet nodig om weg te vluchten voor wat zou komen. Zijn boodschap was simpel maar krachtig: aarden, vertrouwen en blijven staan, zelfs als de grond onder mijn voeten wankelt. Want ook zonder fysieke wortels in de grond ben ik geaard, omdat mijn kracht van binnenuit komt.
7 maanden later!
Na zeven maanden liep ik weer door het park. Een plek die ik de afgelopen maanden vermeden had omdat mijn hond opeens mensen aanviel, ik simpelweg geen zin had, en de kraai ook niet meer verscheen.
Gisteren was de sterfdag van mijn oma en morgen is de sterfdag van mijn moeder. De kraai verscheen vandaag, precies op de dag daartussen. Het voelde alsof de kraai me kwam vertellen: “Ik ben er.” Een teken van aanwezigheid, van steun en van verbinding. Een herinnering dat ondanks de fysieke afwezigheid van mijn dierbaren, hun energie en liefde altijd bij me is.
Deze dag, “in between”, bracht me niet zozeer verdriet, alhoewel het gemis altijd even wordt aangestipt, maar ook een gevoel van balans. Het was alsof mijn oma en mijn moeder vanuit een andere dimensie tegen me fluisterden dat ik niet alleen ben in mijn reis. Dat ik gedragen word, ook als het moeilijk is. Dit ervaarde ik gisteren ook toen ik een filmpje over mezelf aan het opnemen was en de juiste woorden niet kon vinden. Ik keek naar de camera en zei: “Mam, kan je me alsjeblieft helpen? Ik heb je nodig!” Instant kwamen de woorden. Instant voelde ik de flow in m’n lichaam en zonder na te hoeven denken rolde het filmpje ‘wie ben ik’ eruit.
Waarom deze boodschap belangrijk is voor jou
Tijdens deze reis van zelfontdekking, die ik met je deel in mijn cursus, wil ik je uitnodigen om open te staan voor de tekenen die op je pad komen. Soms zijn ze klein en subtiel, andere keren groot en onmiskenbaar. Maar altijd hebben ze een boodschap die je kan helpen om verder te groeien.
We leven in een wereld die vaak vraagt om actie, om constant doorgaan. Maar in momenten van stilte, van reflectie, vinden we vaak de diepste verbinding met onszelf en met de energie om ons heen. Net zoals de kraai voor mij een boodschap bracht, zo kan jouw teken onderweg ook verschijnen. Het vraagt slechts om bewustzijn en vertrouwen.
In de cursus “De Sleutel tot Zelftransformatie” leren we om deze tekens te herkennen, erop te vertrouwen en ze te gebruiken als gids in onze reis naar innerlijke rust, zelfliefde en transformatie. Alles wat je nodig hebt, is er al! De kunst is om het te zien.
Reactie plaatsen
Reacties